Ekke

My photo
Pretoria, South Africa
Showing posts with label fees. Show all posts
Showing posts with label fees. Show all posts

18 Jun 2017

Modder en Vuurwerke / Mud and Fireworks


(Scroll down for English)
___________________________________________________________

Modder en Vuurwerke

Ek het heel goed begin aanpas by lewe in Korea. Ek het nog heel gereeld die ontnugtering gehad dat ek in ’n ander land woon en werk, maar dit was als vir my ’n lekker ervaring. Deur aan te sluit by ’n paar Facebook groepe het ek besef dat daar byna elke naweek iets was om te doen en te sien.

Die naweek het weer aangebreek, en ek het vir my ’n plek bespreek op die stapgroep se bus na Boryeong, Suid Korea. Dit was meer nuuskierigheid, as ’n diep belangstelling wat my laat besluit het om by die toer aan te sluit, ’n geval van ek is mos nou hier, ek kan net sowel… Want wat is ’n Modderfees nou eintlik?

Boryeong is ’n klein landelike dorpie aan die weskus van Korea. Daar was vir een of ander slim geologiese rede ’n baie fyn tipe kleigrond, wat ’n sagte, gladde modder vorm in die reën seisoen. Iemand het bevind dat dit kosmetiese potensiaal het, en ek raai hul moes dit op 
’n kreatiewe manier bemark, dus ’n Modderfees.

Die fees vind plaas op Daecheon strand, waarheen vragte van die modder aangery word. Daar is opslaan swembadjies, opblaas hindernisbane, glybane, ’n modderput en modderfonteine. Dis kompleet soos ’n waterpark, maar gevul met fyn, gladde modder. Jy moes ook ’n toegangskaartjie koop, die bandjie om jou arm dra, en in rye staan vir elke aktiwiteit.

Ek is seker dat daar mense is wat jaar na jaar die geleentheid bywoon, en hier het hulle al ’n tipe van kultuur en tradisie by die fees geskep van opdaag in uitspattige en belaglike kostuums. Selfs een van die ouens wat in my groep was het opgedaag met sy sussie se leotard en pienk tutu. Nog ander het opgedaag met opblaas vlerkies, tjoepies en swemkappies, duikbrille en snorkels.

Modder bly egter net vir so lank amuserend, voordat die lang lyne jou ontmoedig om nog ’n keer te gaan. Maar gelukkig is die see nie vêr nie, en binnekort gaan spoel jy af in die branders en lê jy bietjie op die strand en bak. Ek moet wel bieg, dat my vel na al die modderspelery lekker sag en glad gevoel het, so die modder het dan seker wel kosmetiese eienskappe soos geadverteer.

Teen sononder is al die moddersports verby, maar die fees is nog lank nie oor nie. ’n K-Pop-konsert vind in die oop veld naby die modderputte plaas, en dis ’n groot affêre. Direk na die konsert verby is jaag almal weer vir ’n goeie plek op die strand vir ongelooflike vuurwerke. ’n DJ sorg vir dansmusiek tot die klok 12 uur slaan. 

Kafees, restaurante, en winkeltjies blyk ook 24 uur oop te wees vir die geleentheid, en die strand raak byna glad nie stil voor sonop nie. Daar is ook ’n klein, maar duursame klub om die nuwe dag in te dans. Na ’n hele dag se opgewondenheid, heelwat te drinke, en ’n oorheersende liberale gees, laat mense in die oggend ure maar alle inhibisies agterweë en moet polisielede maar die strand op golfkarretjies patrolleer om nagswemmers en naakbaaiers te konfronteer, vir hul eie veiligheid natuurlik. Dit geskied darem als met ’n goeie en vergewende gesinheid. 

As die son opkom, vind die naguile ’n plekkie reg op die strand om bietjie roes af te slaap. Die 24 uur burger plek swaai die spyskaart om, om hul ontbytopsies beskikbaar te stel, en net dan, vir ’n oomblik was dit heeltemal. Wat ’n vreemde maar interessante ervaring.

_________________________________________________________________________________

Foto's / Photos

Van die mense in my groep / Some of the people in my group
Basiese uitleg / Basic layout
Stoei put / Wrestling pit
Hindernis baan / Gladiator course
Vuurwerke / Fireworks
_________________________________________________________________________________

Mud and Fireworks

I’d started to get accustomed to life in Korea. Every so often there was still the sobering thought that I was in a country other than where I spent my whole life, but what a great experience! By joining a couple of meet-up groups on Facebook I learned that there was something else and new to do and experience nearly every weekend.

The weekend had arrived, and once again I had booked my spot on the hiking group bus to Boryeong, South Korea. It was more curiosity than real interest that made me decide to join that weekend’s tour. It was a case of I’m here, might as well… What is a Mud Festival anyway?

Boryeong is a small country town on Korea’s eastern coast. For some clever geological reason it has a very fine type of clay soil, that becomes smooth, slippery mud in the rainy season. Someone then figured out that it has some cosmetic uses, and I guess needed to advertise it in a creative way, thus the Mud Festival.

The festival takes place on Daecheon beach, and loads of mud is brought from the mud pits to the beach area. Mud is poured into inflatable pools, inflatable gladiator obstacle courses, slides and mud fountains. It’s a whole waterpark filled with smooth, slippery mud. And like a waterpark you buy a ticket, get a wristband, and que for every ride.

I’m sure that there were a lot of people that had attended the festival several times before, and they’ve helped to create a festival culture and some festival traditions, attending in some outrageous costumes for one. Even one of the guys in my group wore his sister’s leotard and pink tutu. Others arrived wearing inflatable arm floats, tube floaties, swimming caps, and even snorkeling gear.

Mud, however, is only amusing for a short while, before long queues deter you from going on another ride. Thankfully the ocean is nearby, and within moments you can wash off the mud in the waves and bake warm in the sun on the beach. I will admit, that my skin did feel smooth and soft after the mud-sports, so I guess they do have the cosmetic properties advertised.

By sunset the mud area closed off for the day, but the festival was far from over. There was a K-Pop concert in an open field behind the mud area, and it was a huge deal. After the concert wrapped up everyone scrambled for a good spot on the beach again for a fabulous firework display. A DJ was also present and ensured that people could party on the beach until a little after midnight.  

Cafes, restaurants and convenient stores also seemed to be open 24 hours during the festival, and the beach didn’t quiet down at all until the sun rose again. There was a small, expensive club not far from the beach for those who wanted to dance through the night. After a full day of excitement, drinking, and the general liberal spirit amongst festival goers, some people started losing their inhibitions a bit, and police members had to patrol the beach on golf carts apprehending night bathers and skinny-dippers; for their own safety of course.

As the sun rose, the diehard party animals and nocturnals found themselves spots right on the beach to sleep off a little rust. The 24 hour burger joint flipped their menus to show their breakfast options, and right then, for a fleeting moment, it was all completely peaceful. What a strange but interesting experience.



6 Jun 2017

Deur die Geel See / Crossing the Yellow Sea


(Scroll down for English)

Ek was al skaars 2 maande in Korea en ek was lus om bietjie meer as net my dorp te verken. Die enigste hindernis was die feit dat ek nog nie ’n selfoon, bankrekening of Suid Koreaanse ID-dokument gehad nie, o ja, en dat ek feitlik geen Koreans kon praat, lees of verstaan nie. Dit het beteken dat as ek wou reis ek noukeurig moes beplan, en niks beter verkeerd loop nie. Dis mos maklik!

’n Vriend en ek het afgespreek dat ons saam na die eerste fees van die seisoen sou gaan. Dit vind plaas heel aan die Suide van die land op ’n klein eilandjie genaamd Jindo. Dit staan bekend as die “Jindo Sea Parting Festival”. Jy’t reg gelees, see skeiding, soos met Moses en die Israeliete. 

Dit is nou nie ’n bonatuurlike verskynsel soos die in die Bybel nie, vir hierdie een is daar wel ’n logiese verduideliking. Dit is eintlik net ’n baie lae gety wat as gevolg van die maan se wenteling en afstand selfs laer as ’n gewone lae gety is. The fenomeen duur vir omtrent ’n week of so, maar die Saterdag van die fees is dit veronderstel om die laagste te wees, laag genoeg dat mens op droë grond vanaf die strand vir byna ’n kilometer die see in tot by ’n nabygeleë eilandjie kan stap en terug. Wie sal nie so iets wil beleef nie?

Dit is toe afgespreek, ek en my vriend gaan Jindo toe. Daar is egter die klein kwessie dat ons twee 5 ure per bus van mekaar af woon en dinge fyn moes beplan om mekaar op die bushalte in Jindo te kry. Hy het omtrent ’n week voor my in Korea arriveer, en ek dink hy het dalk net ’n foon gekry, maar dit help nie rerig as ek nie ook een het nie.

Ons busritte het toe darem uitgewerk en toe ek die Vrydag aand by Jindo se bushalte aankom het hy reeds daar vir my gewag. Met die hulp van sy splinternuwe slimfoon se kaart toepassing het ons ook vinnig ons hotel gevind en was ons gereed om te verken!

Saterdag het vinnig aangebreek en dit was tyd vir die fees om te begin. Daar was ’n paar dinge van die fees wat ek nie heeltemal verwag het nie. Eerstens het ek nie verwag dat daar soveel mense sou wees nie, letterlike duisende. Tweedens het ek ook nie gedink daar gaan ’n man in outydse kleed, sandale, lang grys baard en boonop met ’n staf in sy hand aan die voorpunt van ’n  skare mense staan nie. Agter hom was musikante met simbale, dromme, trompette, en klokkies, ook geklee in outydse drag. Dit was sowaar ’n viering van die destydse deurtog van die Israeliete deur die Rietsee.

Korea is ’n baie gelowige nasie, en toegewyd tot die verskillende gelowe wat hul daar beoefen, so dit maak seker sin dat as daar ’n droë pad deur die see oop maak, hulle hul geloof daaraan sal koppel. Ek wonder nogal by myself watse simboliese uittog hul vier tydens die fees, of is dit ’n toekomstige uitkoms vir die land, wanneer Noord en Suid kan herenig, wat hul wil voorstel.

Dit daar gelaat. Ons is agter die “Israeliete” aan, see in, al die pad tot by die einlandjie. Daar het ons ’n oomblik gehad om ons deurtog te vier, voor ons maar weer moes terug deur die Geel see, voordat die gety inkom en ons daar halfpad betrap. ’n Honderd meter voordat ons terug is op die vasteland het die gety sterk begin inkom, die water was ysig koud en het mens se voete byna dadelik laat kramp. Die water het die ongelyke klippe toegespoel en die vordering nog bemoeilik, ek het op die ou-end kuit-diep deur die ysige water gesukkel voordat ek teen ’n paar hoër rotse uitgeklim en droë grond bereik het.

Al wat nou nog voorgelê het was ’n beker lekker koffie, lekker warem Koreaanse kos wat eie is aan die streek en tuur na die eiland en die see, waar die pad ’n rukkie gelede oopgelê het. Hierdie geleentheid was net ’n voorskou van als wat hierdie klein landjie als gehad het om te bied.
_________________________________________________________________________________

Die Musikante / The Musicians


Die droë weg / The dry path
________________________________________________________________________________

I had only been in Korea for a little shy of 2 months, and I wanted to explore a little farther than just my own town. The only obstacle to my exploring was the fact that I still didn’t have a phone, bank account, or Korean Alien Registration Card, oh and my lack of Korean language skills. That meant that if I wanted to travel, planning would be of utmost importance, and if anything went wrong I would proverbially be screwed. No big deal!

A friend and I agreed to go to the first festival of the season together. It would take place at the very South-West tip of South Korea on an Island named Jindo. The festival is known as the “Jindo Sea Parting Festival”. Yes, you read that right, sea parting, like with Moses and the Israelites!

It’s not a supernatural occurrence like in the Bible though, there was a perfectly logical explanation for the sea parting at Jindo. It’s basically just a really low tide, caused by the Moon’s orbit of earth the tide would be much lower than usual. This phenomenon lasts for a week or so, but on the Saturday of the festival it was supposed to be very low, enough so that a dry path of about a kilometre would open up between Jindo and a tiny island off its coast. Who would want to miss an opportunity like this?

Agreed, my friend and I would go to Jindo. There was however another little issue - we lived 5 hours by bus away from each other and would not be able to travel together, but would have to meet there. So things would have to be planned really well. He had arrived in Korea about a week before I did, so by that time he had just gotten a phone, but that didn’t help us since I didn’t have one.

The bus schedules eventually worked out quite well, and when I arrived at the bus terminal in Jindo on Friday night, he had already been waiting there for me. With the help of his smartphone’s maps we were able to then easily find our hotel.

Saturday had arrived and it was time for the festival to start. I don’t know exactly what I expected to see at the festival, but there were some things I didn’t expect. Firstly, I didn’t expect so many people, literally thousands of festival goers. Secondly, I did not expect to see a man, clad in a robe and sandals, sporting a long grey beard and holding a wooden staff, to lead the procession through the sea. On his heels were a group of musicians with cymbals, drums, trumpets, and bells, also wearing robes and sandals. It was actually a reenactment of the Israelites' crossing of the Red Sea.

Korea is quite a religious nation, and very devout, regardless which religion they practice, so it probably makes sense that if a dry path opens up through the sea it would get connected to religion in one form or the other. I then started to wonder what symbolism this crossing held for the people taking part in the procession, was it a celebration of deliverance they had experienced, or a prayer for deliverance they stilled longed for, maybe reunification?

Enough about that. We followed the “Israelites” into the sea, all the way to the little island. Once there we had a short moment to celebrate our crossing of the Yellow Sea before we had to start walking back to the coast, lest we get caught by the incoming tide. About a hundred metres from the coast the tide started coming in fast, the water was freezing and almost immediately caused one’s feet to cramp up and go numb. The water started covering the uneven path, making progress even slower. I eventually walked calf-deep in the icy water until I could clamber up a higher rock and walk onto dry land.

All that remained to do then was to get a nice hot mug of coffee, hot local Korean food, and to gaze over at the island and the ocean where, just a short while ago, a dry path had lain. This festival was just a preview to what amazing adventures and sites this little country has to offer.